رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 ![Iran (Islamic Republic Of)]( "Iran (Islamic Republic Of)") تشکرها: 7 بار
31 تشکر دریافتی در 31 ارسال
|
آیا شرک در صورت استغفار آمرزیده نمیشود؟با توجه به آیات 48و 116سوره نسا،تفاوت شرک بادیگر گناهان چیست؟
در آیات 48 و 116 سوره نسا غیرقابل امرزش بودن شرک، با الفاظ یکسان تکرار شده است.
ﺇِﻥﱠﱠ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪَ ﻟﺎ ﻳَﻐْﻔِﺮُ ﺃَﻥْ ﻳُﺸْﺮَﻙَ ﺑِﻪِ ﻭَ ﻳَﻐْﻔِﺮُ ﻣﺎ ﺩُﻭﻥَ ﺫﻟِﻚَ ﻟِﻤَﻦْ ﻳَﺸﺎﺀُ
» ﻋﺪﻡ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺷﺮﻙ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺺ، ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺑﺎ ﺗﻮﺑﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ،
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﻳَﻐْﻔِﺮُ ﻣﺎ ﺩُﻭﻥَ ﺫﻟِﻚَ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺷﺮﻙ ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﻪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺨﺸﻮﺩﻩ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ
-تفسیر احسن الحدیث
به نظر دوستان،این نظر احسن الحدیث ،درست است؟
یعنی شرک در صورت استغفار امرزیده میشود؟
در این صورت ،پس چرا از سایر گناهان ،جدا شده و در این ایه ،تاکید شده است؟
**ارسالی در گروه قرآن پویان***کلمات کلیدی:شرک آمرزش استغفار توبه گناه ویرایش بوسیله کاربر 1396/10/01 10:16:00 ب.ظ
| دلیل ویرایش: edit
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
**
به نظر بنده این نظر که مشرک با توبه بخشیده میشود درست است چراکه اگر غیر از این بود عملا باب هدایت بسته میشد و هر کس بهر علتی چه سهوا و چه عمدا دچار این گناه میشد دیگر راه چاره و نجاتی نداشت و این امر با خیلی از صفات الهی از جمله رحمانیت و ... در تضاد است.
نکته دوم اینکه علت جدا شدن شرک از سایر گناهان بزرگ بودن آن و تاثیر عمیق آن است.
یک عالمی برای اینکه بزرگ بودن گناه شرک را روشن کند این مثال را میزد: فرض کنید صراط مستقیم راهی باشد که از نقطه آ به نقطه ب وصل شود و نقطه ب به خدا نزدیکتر از نقطه آ باشد اگر کسی پا در این راه بگذارد ولو اینکه به خاکی بزند و گه گاه منحرف شود (دچار گناهانی غیر از شرک شود) درست است که دیرتر میرسد اما میرسد اما کسی که دچار شرک شود مانند این است که از اول مسیر را برعکس بخواهد طی کند و دقیقا خلاف مسیر حرکت کند که هیچوقت به مقصد نخواهد رسید.
نکته دیگر اینکه اگر کسی از سر غفلت دچار گناهی به غیر از شرک شود ممکن است خداوند به طریقی (دچار بلا کردن، کم کردن از حسنات یا ... ) از سر تقصیرات فرد بگذرد و او را بدین نحو ببخشد ولی با توجه به مثالی که زدم چون در گناه شرک فرد کلا دارد اشتباه می رود تا متوجه نشود و تغییر مسیر ندهد خداوند در واقع نمیتواند کاری برای او انجام دهد.
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
سلام علیکم.
منم معتقدم که هر گناهی با توبه بخشیده میشود.
اما شرک به دوصورته. شرک موردی ، که مخصوص مؤمنانه. و شرک کلّی ، که مخصوص مشرکان.
ممکنه مؤمنی دچار شرک موردی بشه و متوجّه نشه یا فراموش کنه که توبه کنه.
ممکنه این گناه بصورت گناه بخشیده نشده باقی بمونه. چون در این آیه به شرک اشاره شده ،نه مشرک.
من اینطور میفهمم که منظور خداوند، شرک موردیست. نظر به اینکه روی سخن این آیات به مؤمنانه.
همهٔ ما بدون آموزش دچار شرکیم. با آموزش و سعی ، کم کم توحید ما تقویت میشه و حواسمون جمع تر میشه.
اینه که خداوند متعال فرموده: آیا کسی که میداند با آنکه نمیداند یکیست؟
محور آموزش انبیاء، آموختن اندیشهٔ توحیدی بوده. یعنی پندار نیک.
یه مثال از شرک موردی بزنم . ممکنه کسی بگه: واقعاً اگه بابام نبود، من این خونه رو نخریده بودم.
اینجا از دیدگاه خداوند، این شخص در مورد خونه ش پدرش رو شریک خدا کرده
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
با سلام
1 -اینکه در آیه آمده است شرک بخشیده نمی شود اما بقیه گناهان اگر خداوند بخواهد می بخشد ،
دلیلش این است که فردی که مشرک است مستقیم در برابر خدا و عمد ایستاده و ایمان نیاورده است .
اما بقیه گناهان برای افرادی است که ایمان آورده اند و مستقیم در برابر خدا قرار نگرفته اند ، بلکه در اثر سهل انگاری و جهل دیگر گناهان را مرتکب می شوند .
2 - در سوره زمر آیه 53 آمده است :
قل یا عبادی ... ان الله یغفر الذنوب جمیعا .
بدین معنی است برای کسانی که ایمان آورده اند و عبادت می کنند ، گناهان آنها بخشیده می شود.
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
ممنون از شما
بند یک و دو که ظاهرا با هم متناقض شد.بالاخره،شرک امرزیده میشه یا نه؟
****
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
شرک با توبه آمرزیده می شود .
چون در آیه هم نیامده است که اگر توبه هم کند بخشیده نمی شود .
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
پس چه تفاوتی با گناهان دیگر داره؟
اونها هم بعد از توبه،بخشیده میشن
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
چون شرک و ایمان در مقابل هم هستند .
در سوره الحاقه آمده است افرادی که گناهکارند با آن شرایط که بیان می کند به جهنم می روند .
و در آخر علت را سه مورد بیان می کند :
انه کان لا یومن بالله العظیم .
پس کسی که به خدا ایمان دارد اما ضعیف و یا حتی متزلزل در یک طرف اما اگر کسی امان ندارد در طرف دیگر قرار دارد .
اما فرق شرک با بقیه گناهان این است که اگر شرک از او توبه نشود بخشیده نمی شود ولی بقیه گناهان اگر فرد توبه هم نکند و خداوند به واسطه رحمان و غفار بودن می بخشد .
شرک از جمله گناهانی است که فقد حبط عمله .
بقیه گناهان چنین صفتی را کمتر دارند اما شرک بقیه اعمال خوب را هم باطل می کند .
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
در تفسیر فرقان :به مطالب زیر در خصوص این ایه برخوردم:
آيه 48 ـ "لا يغفراَن يشرك به" به معناى نابخشودنى شرك است پس از مرگ و يا به هنگام مرگ كه از ترس بگويد من موحد شدم،
مانند فرعون كه هنگام غرق شدنش گفت من به خداى بنى اسرائيل ايمان آوردم: (90:10) ولى اگر مشرك قبل از اين دو حالت حقيقةً ايمان بياورد حتماً بخشوده است.
و "دون ذلك" گناهان كمتر از شرك و مربوط است به "لمن يشاء" در دو بُعد; يكى خواسته گناهكار بر مبناى رجوع ضمير «يشاء» به «مَن» بدين معنى كه هر كه خواستار بخشش ربانى باشد، با شرايطش خدا او را مى بخشد، چه پيش از مرگ باشد و چه پس از مرگ، سپس خواست ربانى است كه اينجا ضمير «يشاء» مرجعش «الله» است، روى اين اصل در اينجا دو مشيت دربارة غفران از پى يكديگر است، مشيت گناهكار غير مشرك با شرايطش كه مشمول مشيت ربانى است، بنابراين هيچ يك از اين دو مشيت بدون شرط نيست.
و چنانكه گفتيم شرك و الحاد بهنگام مرگ و يا پس از مرگ بخشودنى نيست لكن قبل از اين دو مرحله مسلماً بخشودنى است، ولى گناهانى مادون شرك و الحاد مانند كفر كتابى، يا توحيد غيركتابى، يا گناهانى بزرگ از مسلمانان با شرايطى كه در آياتى چند ياد شده است، بخشودنى و يا تخفيف دادنى است كه "لمن يشاء" مشيت رحيمية ربانيه را باكل شرايط در بر مى گيرد.
در این خصوص دو سری از ایات را میتوان مورد توجه قرار داد:
. ویرایش بوسیله کاربر 1396/10/05 09:28:54 ق.ظ
| دلیل ویرایش: edit
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
در آیه قید توبه نیامده است.
فکر میکنم نکته در لمن یشاء نهفته است.
اگر مرتکب گناه غیر شرک از دنیا برود در صورت استحقاق گناهان دیگرش(غیر حق الناس) قابل بخشش است
این ارفاق شامل کسی که به رغم آگاهی از بطلان شرک به خدا شرک میورزد و در حال شرک از دنیا می رود نمی شودویرایش بوسیله کاربر 1396/10/01 10:10:59 ب.ظ
| دلیل ویرایش: edit
|
|
|
|
|
|
رتبه: Guest
گروه ها: Guests
تاریخ عضویت: 1391/10/20
ارسالها: 798
17 تشکر دریافتی در 16 ارسال
|
ماهیت گناه
پیامبر(ص) اساساً برای مقابله با شرک مبعوث شده بود
و لذا مبارزه با شرک، در درجه اول از اهمیت برای او قرار داشته است.
|
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, member تاریخ عضویت: 1394/12/17 ارسالها: 651 ![Iran (Islamic Republic Of)]( "Iran (Islamic Republic Of)") تشکرها: 7 بار
31 تشکر دریافتی در 31 ارسال
|
" ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻐﻔﺮ ﺍﻥ ﻳﺸﺮﻙ ﺑﻪ ﻭ ﻳﻐﻔﺮ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺫﻟﻚ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء ..."
ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺳﻴﺎﻕ ﺑﺮ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ ﻣﻰ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻋﻠﺖ ﺣﻜﻢ ﻣﺬﻛﻮﺭ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ:
(ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ، ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻃﻤﺲ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﻢ) ﺑﻴﺎﻥ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻌﻨﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺜﻠﺎ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ: (ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﻳﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺘﺎﻥ ﻣﺸﺮﻙ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻭﻯ ﺷﺮﻙ ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻏﻀﺐ ﻭ ﻋﻘﻮﺑﺖ ﺍﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ، ﻭﺟﻮﻩ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﻃﻤﺲ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﻯ ﻗﻬﻘﺮﺍ ﻣﻰ ﻛﻨﻴﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﻟﻌﻨﺘﺘﺎﻥ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ).
ﭘﺲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻋﺪم ﻣﻐﻔﺮﺕ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺷﺮﻙ ﻇﺎﻫﺮ ﮔﺮﺩﺩ، ﻭ ﻃﻤﺲ ﻭ ﻟﻌﻦ ﻣﺤﻘﻖ ﺷﻮﺩ.
ﻭ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻓﺮﻕ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻪ، ﻭ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﺁﻳﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ:"
ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻐﻔﺮ ﺍﻥ ﻳﺸﺮﻙ ﺑﻪ ﻭ ﻳﻐﻔﺮ ﻣﺎ ﺩﻭﻥ ﺫﻟﻚ ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء، ﻭ ﻣﻦ ﻳﺸﺮﻙ ﺑﺎﻟﻠﻪ ﻓﻘﺪ ﺿﻞ ﺿﻠﺎﻟﺎ ﺑﻌﻴﺪﺍ" .
ﭼﻮﻥ ﺁﻳﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻛﻪ ﺁﻳﻪ (48) ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﻮﺭﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺳﻮء ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺷﺮﻙ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﺁﻳﻪ:
(116) ﺑﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺧﺮﻭﻯ ﺁﻥ ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﺧﻮﺍﻫﻰ ﮔﻔﺖ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺁﻳﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻴﻢ:
ﺑﻠﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻟﻔﻆ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻟﻴﻜﻦ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﻧﻄﺒﺎﻕ ﺑﺎ ﻣﻮﺭﺩ، ﻓﺮﻕ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻣﻮﺭﺩ ﺍﻳﻦ، ﺁﺛﺎﺭ ﺩﻧﻴﻮﻯ ﺷﺮﻙ، ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ، ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺧﺮﻭﻯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ.
ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﻋﺰ ﻭ ﺟﻞ ﻋﺰﻳﺰ ﻭ ﺣﻜﻴﻢ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺭ ﺍﻭ ﺟﺰﺍﻓﻰ ﻭ ﺑﻰ ﺣﻜﻤﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻨﺎﭼﺎﺭ ﻧﻴﺎﻣﺮﺯﻳﺪﻥ ﻣﺸﺮﻙ ﻭ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻥ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺒﻖ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻣﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﻠﻘﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﺍﭘﺎﻳﺶ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﺍﺳﺎﺳﺶ ﻋﺒﻮﺩﻳﺖ ﺧﻠﻖ ﻭ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺍﺳﺖ، ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ:" ﻭ ﻣﺎ ﺧﻠﻘﺖ ﺍﻟﺠﻦ ﻭ ﺍﻟﺎﻧﺲ ﺍﻟﺎ ﻟﻴﻌﺒﺪﻭﻥ" ، ﻭ ﻣﻌﻠﻮم ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﺮﻙ ﺩﻳﮕﺮ ﻋﺒﻮﺩﻳﺘﻰ ﻧﻴﺴﺖ.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻴﻬﺎﻯ ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺭﺍﻩ ﻭ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﺳﺖ، ﻳﻜﻰ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎ ﻭ ﺍﻭﻟﻴﺎ ﻭ ﻣﻠﺎﺋﻜﻪ. ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺤﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﮔﻨﺎﻫﻜﺎﺭ، ﭼﻮﻥ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺻﺎﻟﺤﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻔﻮ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﺎﻝ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﭘﺬﻳﺮﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩ:" ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﻓﻰ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻫﻢ ﺍﻫﻞ ﺍﻟﻤﻌﺮﻭﻑ ﻓﻰ ﺍﻟﺁﺧﺮﻩ" ﻛﺴﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻧﻴﺎ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺩﺭ ﺧﻴﺮ ﻭ ﺑﺮﻛﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺩﺭ ﺁﺧﺮﺕ ﻧﻴﺰ ﺩﺳﺘﮕﻴﺮﻯ ﺍﺯ ﮔﻨﻬﻜﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﻣﻰ ﻛﻨﻨﺪ)" ﻣﺘﺮﺟﻢ" ﻭ ﻣﺎ ﺑﺤﺚ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﻠﺪ ﺍﻭﻝ ﻋﺮﺑﻰ ﺍﻳﻦ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﻔﺼﻞ ﺫﻛﺮ ﻛﺮﺩﻳﻢ.
ﻭ ﺍﻣﺎ ﺗﻮﺑﻪ: ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻳﻔﻪ ﻣﺘﻌﺮﺽ ﺁﻥ ﻧﺸﺪﻩ، ﭼﻮﻥ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺴﺎﻋﺪ ﻧﺒﻮﺩ، ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻙ ﻭ ﻋﺪم ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﻋﺪم ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺑﻪ ﻳﻚ ﮔﻨﺎﻩ ﻭ ﺩﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺁﺩﻣﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺗﻮﺑﻪ ﻛﻨﺪ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﭼﻪ ﺷﺮﻙ ﻭ ﭼﻪ ﻏﻴﺮ ﺷﺮﻙ ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ:" ﻗﻞ ﻳﺎ ﻋﺒﺎﺩﻯ ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺍﺳﺮﻓﻮﺍ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻔﺴﻬﻢ ﻟﺎ ﺗﻘﻨﻄﻮﺍ ﻣﻦ ﺭﺣﻤﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﻐﻔﺮ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﺟﻤﻴﻌﺎ ﺍﻧﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺮﺣﻴﻢ، ﻭ ﺍﻧﻴﺒﻮﺍ ﺍﻟﻰ ﺭﺑﻜﻢ" .
ﻭ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺷﺮﻙ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ، ﻣﻌﻨﺎﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻛﻔﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﻛﻔﺮ ﺭﺍ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﭘﺲ ﺁﻳﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﺎﻣﮕﺬﺍﺭﻯ ﻛﻠﻤﻪ (ﺷﺮﻙ) ﺑﺮ ﺍﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺗﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ، ﻛﻪ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﻣﺸﺮﻙ ﻧﻤﻰ ﻧﺎﻣﺪ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻔﺮﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻳﻨﻰ ﻛﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ (ﺹ) ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺮﻛﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ، (ﺑﻪ ﺗﻔﺴﻴﺮ ﺁﻳﻪ 221 ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻘﺮﻩ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ) ﻭ ﮔﺮﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﻠﻤﻪ ﺷﺮﻙ ﺷﺎﻣﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﺯﻳﺮﺍ ﻭﻗﺘﻰ ﺍﻫﻞ ﻛﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﻪ ﻣﺼﺪﻕ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻛﻔﺮ ﻭﺭﺯﻳﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺭﺍ (ﻣﺜﻠﺎ ﻣﻮﺳﻰ ﻉ ﺭﺍ) ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﭼﻮﻥ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﻰ (ﻉ) ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻋﻴﺴﻰ (ﻉ) ﻛﻔﺮ ﺑﻮﺭﺯﺩ ﻣﻮﺳﻰ ﺭﺍ ﺷﺮﻳﻚ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺷﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩ: (ﺍﻥ ﻳﺸﺮﻙ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺷﺮﻙ ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ)،
ﻭ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩ:" ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻟﺎ ﻳﻐﻔﺮ ﺍﻟﻤﺸﺮﻙ- ﻭ ﻳﺎ- ﺍﻟﻤﺸﺮﻛﻴﻦ" ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻜﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﻭ ﺟﻤﻠﻪ:" ﻟﻤﻦ ﻳﺸﺎء" ﺭﺍ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺗﻮﻫﻤﻰ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﺸﻮﺩ ﺩﻓﻊ ﻧﻤﺎﻳﺪ، ﻭ ﺁﻥ ﺗﻮﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻰ ﺧﻴﺎﻝ ﻛﻨﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﺷﺮﻙ ﻧﻮﺭﺯﺩ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻃﻠﺐ ﻛﺎﺭ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ، ﻭ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻫﻢ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺣﺎﻛﻤﻰ ﻣﺎ ﻓﻮﻕ ﺧﺪﺍ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﺤﻜﻮم ﻛﻨﺪ، ﻭ ﻗﺎﻫﺮﻯ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﺳﺎﺯﺩ، ﺩﺭ ﺣﺎﻟﻰ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﻣﺤﻜﻮم ﻛﺴﻰ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﺮﻳﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻣﻮﺭ ﻣﺸﺮﻭﻁ ﺑﻪ ﻣﺸﻴﺖ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺷﺪﻩ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺑﻴﺸﺘﺮﺵ، ﻭﺟﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻓﻊ ﺗﻮﻫﻤﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺬﻛﺮ ﺩﺍﺩﻳﻢ، ﻧﻈﻴﺮ ﺁﻳﻪ ﺷﺮﻳﻔﻪ:
" ﺧﺎﻟﺪﻳﻦ ﻓﻴﻬﺎ ﻣﺎ ﺩﺍﻣﺖ اﻟﺴﻤﺎﻭﺍﺕ ﻭ ﺍﻟﺎﺭﺽ، ﺍﻟﺎ ﻣﺎ ﺷﺎء ﺭﺑﻚ ﻋﻄﺎء ﻏﻴﺮ ﻣﺠﺬﻭﺫ" .
ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻰ ﮔﻨﻬﻜﺎﺭﺍﻥ ﮔﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﺸﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺟﻤﻠﻪ (ﺍﺯ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ) ﺭﺍ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩ، ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﻪ ﻛﺎﺭﺍﻥ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﺍﻣﺮ ﻭ ﻧﻬﻰ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻬﻰ ﻭ ﺗﺸﺮﻳﻊ ﺩﻳﻦ ﻭ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺍﻟﻬﻴﻪ ﺑﻪ ﻛﻠﻰ ﻟﻐﻮ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻣﻰ ﻓﻬﻤﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﮔﻨﺎﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺮﺍﺩﺵ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﺸﻮﺩ، ﺗﺎ ﻧﻬﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ، ﻟﻐﻮ ﻧﺸﻮﺩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺎ ﻋﻤﻮﻣﻴﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻣﻐﻔﺮﺕ ﺍﺳﺖ ﻣﻨﺎﻓﺎﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻳﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ،
ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺁﻳﺎﺕ، ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺻﺤﻴﺢ ﺍﺳﺖ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻴﺎﻥ ﺷﻮﺩ، ﻭ ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻳﻰ ﻛﻪ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻭﻗﻮﻉ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺍﺯ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺳﺮ ﻣﻰ ﺯﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺁﻣﺮﺯﻳﺪﻩ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﻳﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻣﺸﺮﻙ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ ﺑﻴﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻄﻠﻖ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺁﻳﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻯ ﺗﻌﺎﻟﻰ ﺷﺮﻙ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﻓﺮ ﻭ ﻣﺸﺮﻛﻰ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﺮﻙ ﺍﺳﺖ، ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺷﻔﻴﻌﺎﻥ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﻭ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﺮﺯﺵ ﻣﻘﻬﻮﺭ ﻭ ﻣﺤﻜﻮم ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻫﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻛﺎﺭﻯ ﺑﻴﺎﻣﺮﺯﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﺣﻜﻤﺘﺶ ﺍﻗﺘﻀﺎ ﻛﺮﺩ ﻣﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ، ﻭ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻧﻜﺮﺩ ﻧﻤﻰ ﺁﻣﺮﺯﺩ
آیه ۴۸ سوره نساء.تفسیر المیزان.
. ویرایش بوسیله کاربر 1396/10/01 07:28:30 ق.ظ
| دلیل ویرایش: مشخص نشده است
|
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/31 ارسالها: 922 ![Iran (Islamic Republic Of)]( "Iran (Islamic Republic Of)") 47 تشکر دریافتی در 28 ارسال
|
آيا شرك با استغفار و توبه آمرزيده نميشود؟تفاوت شرك با گناهان ديگر از بعد پذيرش توبه چيست؟
به نام خدا
در این خصوص دو سری از ایات را میتوان مورد توجه قرار داد:
1- ایاتی که بر غفران کلی خدا پس از استغفار اشاره دارد و گناهي را از ان مستثنی نکرده است حتی شرک و کفر را
ازجمله ایه 38 انفال درباره کفار و مشرکین مکه قل للذین کفروا ان ینتهوا یغفرلهم ما قد سلف
وایه 53 زمر قل یاعبادی الذین اسرفوا علی انفسهم لاتقنطوا من رحمه الله ان الله یغفرالذنوب جمیعا
و نيز ايه 110 همين سوره
وَمَنْ يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللَّهَ يَجِدِ اللَّهَ غَفُورًا رَحِيمًا ﴿۱۱۰﴾
انصاریان: و هر کس کار زشتی کند یا برخود ستم ورزد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را بسیار آمرزنده و مهربان خواهد یافت.
در ايه 17 همين سوره نساء نيز خداوند پذيرش توبه افرادي كه از روي جهالت مرتكب گناه ميشوند،را ضمانت كرده و گناهي را مستثني نكرده است.
نَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولَئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا ﴿۱۷﴾
انصاریان: بی تردید توبه نزد خدا فقط برای کسانی است که از روی نادانی مرتکب کار زشت می شوند، سپس به زودی توبه می کنند؛ اینانند که خدا توبه آنان را می پذیرد، و خدا همواره دانا و حکیم است.
2- ایاتی که عواملی غیر از استغفار را هم موجب غفران ذنوب ،معرفی میکند ازجمله
ال عمران 31 قل ان کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله و یغفرلکم ذنوبکم
انفال 29 یاایهاالذین امنوا ان تتقوالله یجعل لکم فرقانا و یکفر عنکم سیئاتکم و یغفرلکم
تغابن 17:ان تقرضوالله قرضا حسنایضاعفه لکم و یغفرلکم
هود114:ان الحسنات یذهبن السیئات
لذا به نظر میرسد ایه 48 و 116 سوره نسا،در مقام استثنا کردن شرک از شمول غفران ایات دسته دوم است .يعني گناه شرك با حسنات ديگر آمرزيده نميشود اما در صورت توبه و استغفار قابل امرزش است.
نكته ديگري كه قابل تامل است،حداكثر فرصت مجاز براي توبه است.
در قران ایاتی داریم که ایمان در لحظه مرگ یا نزول عذاب یا پس از انرا مقبول و موجب امرزش نمیداند .
و به ایمان واجابت دعوت رسولان،قبل از مرگ توصیه میکند و عدم ایمان تا زمان مرگ را ،موجب محرومیت از غفران معرفی میکند.
ازجمله آيه 18 همين سوره نسا
وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ حَتَّى إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِينَ يَمُوتُونَ وَهُمْ كُفَّارٌ أُولَئِكَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا ﴿۱۸﴾
انصاریان: و برای کسانی که پیوسته کارهای زشت مرتکب می شوند، تا زمانی که مرگ یکی از آنان فرا رسد [و در آن لحظه که تمام فرصت ها از دست رفته] گوید: اکنون توبه کردم. و نیز برای آنان که در حال کفر از دنیا می روند، توبه نیست. اینانند که عذابی دردناک برای آنان آماده کرده ایم.
بنابراین مجموع این ایات با نتیجه حاصل از ایات دو سری اول،حاکی از آن است که حداکثر زمان استغفار از شرك و ایمان ،تاقبل از وقوع مرگ یا نزول عذاب،است. |
سیدکاظم فرهنگ |
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, Administrators, member
تاریخ عضویت: 1390/03/24
ارسالها: 1,740
تشکرها: 4 بار
29 تشکر دریافتی در 29 ارسال
|
چگونگی جمع امکان آمرزش همه گناهان و بخشيده نشدن شرک
در سورهٴ مبارکهٴ «نساء» آيه 48 به بعد اين است که ﴿إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِه﴾، آنجا که فرمود در آيه محل بحث در سورهٴ «زمر» که ﴿إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا﴾ خدا تمام گناهان را مي بخشد، همه مشرکين در صدر اسلام مشرک و بت پرست بودند که با توبه، يکي شده اباذر، يکي شده عمار و يکي شده مقداد، همه اينها توبه کردند و مسلمان شدند.
همه مشرکين صدر اسلام که اسلام را پذيرفتند توبه کردند و توبه شان مقبول است. پس شرک با توبه، اليوم هم مقبول است، اليوم هم اگر يک مشرک، يک ملحد توبه کند و مسلمان شود، کاملاً اسلامش پذيرفته است. توبه براي همه هست؛ چه براي کسي که مسلمان نبود بخواهد مسلمان شود و چه براي مسلماني که گرفتار فسق بود؛
اما آيه 48 سورهٴ مبارکهٴ «نساء» اين است ﴿إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِه﴾؛ يعني بي توبه، چون با توبه هم آن موجبهٴ کليهٴ محل بحثِ سوره مبارکهٴ «زمر» دارد: ﴿إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعا﴾، بعد دارد: ﴿وَ أَنيبُوا إِلى رَبِّكُمْ وَ أَسْلِمُوا﴾؛ يعني توبه کنيد و هم اينکه با سنّت و سيرت انبيا و اوليا هم همين مناسب است که همه مشرکان، ملحدان و کافران توبه کردند به دست انبيا و موحّد شدند. اين طور نيست که اگر ملحد يا مشرکي توبه کند و اسلام بياورد، اسلامش مقبول نباشد. پس اينکه مي فرمايد: ﴿إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِه﴾؛ يعني بي توبه، اين سالبهٴ کليه است و درست هم است؛ يعني بي توبه هيچ مشرکي و هيچ ملحدي مورد رحمت نيست.
حکمت آمرزش بعضی از گناهان افراد خاص بدون توبه
﴿وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِك﴾؛ غير از شرک هر گناهي باشد خدا مي بخشد بي توبه، نه باتوبه، چون با توبه شرک را هم مي بخشد. خدا گناهان را، گناهاني که کمتر از شرک است و معصيت است را مي بخشد، بي توبه مي بخشد نه با توبه؛ اما براي چه کسی؟ آيا اين موجبه کليه است؟ نه، آيا وعدهٴ خاص به گروهی مخصوص داد؟ نه، به صورت قضيهٴ مهمله ذکر فرمود که در حکم قضيهٴ جزئيه است، فرمود: ﴿وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاء﴾؛ مشيئت الهي هم مستحضريد که برابر با حکمت است،
اينکه فرمود: ﴿وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاء﴾، اين معلوم نيست «من يشاء» کيست؟ يک وقت کسي است که فرزند شهيدی دارد، ايثارگري دارد، يک کار خيري دارد، کسي يا يک عبد صالحي درباره او دعا کرده، يک کار خيري نوهٴ او انجام داده يا اجداد او يک کار خيري کردند، خداي سبحان بوسيلهٴ خضر راه، مشکل او را حل مي کند، اينها را آدم نمي داند.
خضرِ راه هميشه سر راه است؛ جدّ هفتم يا هفتادم يک کسي آدم خوبي است، خدا خضر را مي فرستد تا مشکل اين بچه يتيم ها را حل کند، اين طور نيست که اگر کسي کار خير کرد خدا او را رها بکند و بگويد او کار خيري کرد و تمام شد و رفت.
خوف و رجای مؤمن ثمره جهل به متعلّق بخشش بدون توبه
بنابراين چه کسي را خدا مي بخشد، چگونه مي بخشد، با چه راه مي بخشد، آن روشن نيست؛ لذا همه ما بين تبشير و انذار هستيم، بين خوف و رجا هستيم. از کجا ما را ببخشد؟ اين يک راه آموزنده اي است. درست است خدا مي بخشد؛ اما برابر مشيئت خود مي بخشد، مشيئت حکيمانهٴ او که به دست ما نيست.
پس با آيه 48 سورهٴ مبارکهٴ «نساء» هم هيچ تعارضي ندارند؛ زيرا اين برای بي توبه است و آن برای با توبه. نشانهٴ اينکه آن باتوبه است اين است که در آيهٴ بعد بلافاصله فرمود: ﴿وَ أَنيبُوا إِلى رَبِّكُم﴾؛ انابه کنيد، توبه کنيد. انابه مستحضريد که از توبه قوي تر است؛منيب؛ يعني «منقطع الي الله
تفسير سوره زمر ايت الله جوادي آملي
|
|
|
|
|
|
جهش به انجمن
شما مجاز به ارسال مطلب در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ارسال پاسخ در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به حذف مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ویرایش مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ایجاد نظر سنجی در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به رای دادن در این انجمن نمی باشید.
