دخول ايمان در قلب و تثبيت آن يك امرتدريجي است و در ايمان اضطراري از زبان تجاوز نميكند و جواب هم همانست


آلآن ؟ و قد عصيت من قبل

وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَن یُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ وَیَسْتَغْفِرُ‌وا رَ‌بَّهُمْ إِلَّا أَن تَأْتِیَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِینَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿٥٥

قرآن براي ما از امور مستمر تاريخي متعددي يادكرده است كه مجموعه آنها را ميتوان فلسفه تاريخ از ديد قرآن ناميد...
در مقاله "" قرآن و دورانهاي زندگي انسان "" به اهم ابعاد آن پرداخته ام ، نك :

http://www.ensani.ir/fa/...tent/100917/default.aspx

يكي از اين امور مستمر تاريخي نحوه مواجهه انسانها با هدايت( و بالملازمه هاديان الهي و كتب آسماني) است كه در همان آغاز هبوط وعده داده شد كه

" فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فمن تبع هداي فلاخوف عليهم و لايحزنون
و مراد از الْهُدَى : الْأَنْبِيَاءُ وَالرُّسُلُ وَالْبَيَانُ .

و معلوم است كه عدم تبعيت با خوف و حزن همراه است

ونيز فرمود:

﴿فَإِمَّا يَأْتِيَنَّكُمْ مِنِّي هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَايَ فَلَا يَضِلُّ وَلَا يَشْقَى﴾. [سورة طه الآية:123]. يعني: در عدم تبعيت ضلالت و شقاوت هست

در دوره اولين از دورانهاي زندگي انسان كه دوران كثرت است شاهد ارسال رسل و بعثت انبياء عليهم السلام هستيم و مرتب آن " هدايت" وعده داده شده آمد اما انسانها بجاي تبعيت به مخالفت برخاستند اين دأب پيشنيان يعني اولين شد كه بجاي تبعيت از هدايت به شهوات گرايند وبه ضلالت و شقاوت و در نهايت به اهلاك و عذاب الهي ( = سنة الاولين اهلاكهم و اتيان العذاب قبلا) دچار شوند و علت اصلي اين عدم تبعيت، فراموشي خدا و جايگزيني ايده آل اصلي يعني الله با بتهاي دروني و بيروني بود

تبعيت از هدي همان ايمان اوردن بود و استغفار از غفلت و بي توجهي به مبدء و ايده آل اصلي يعني الله ... اما مانع انسانها براي ايمان و استغفارچه بود؟

دو احتمال هست
يكي علم مسبوق الهي به عناد انها و اصرار بر كفر كه منجر به هلاك آنها يعني همان سنة الاولين كه آيات متعددي درين مورد داريم:
كقوله تعالى: إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لا يُؤْمِنُونَ وَلَوْ جَاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّى يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ

دراينجا مانع حقيقي است. و ممكن است انها در اخرين ايمان بياورند اما اين ايمان اختياري نيست و فايده اي ندار كمااينكه در مورد فرعون نداشت و براي همين فرمود:

" فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَكَفَرْنَا بِمَا كُنَّا بِهِ مُشْرِكِينَ (84) فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِي قَدْ خَلَتْ فِي عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِكَ الْكَافِرُونَ (85) "-غافر-.-


و دومي اينكه اقوام گذشته در مواجهه با انبيا ع از روي عناد و لجاج ميگفتند براي ما هم سنت اولين و عذاب عيان بيايد
و آيات متعددي هم درين خصوص داريم:

كقوله عن قوم هود: قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِكَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ [46/22]،

وكقوله عن قوم صالح: وَقَالُوا يَا صَالِحُ ائْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ كُنْتَ مِنَ الْمُرْسَلِينَ [7/77[

و كقوله عن قوم شعيب: أَسْقِطْ عَلَينا كِسَفاً مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ [26/187]،

در آيه ٥٥ كهف هم كفارقريش و ديگران همين مواجهه را داشتند و ميگفتند:

اللهم إن كان هذا هو الحق من عندك فأمطر علينا حجارة من السماء أو ائتنا بعذاب أليم

يعني دنبال هلاك بودند و ديدن عذاب عيان!!

و آخر همين هم شد و عذاب عيان را در بدر ديدند

با توضيح بالا مشاهده عذاب زمينه استغفار را فراهم بكند هم فايده ندارد چرا كه مقدم بر استغفار ايمان است و ايمان اختياري با استغفار نجاتبخش است
اما ايمان از سر اضطرار و آخركار فايده ندارد و اگر استغفاري هم متصور باشدكه نيست اثر ندارد

با سلام و احترام، بنده در حال نوشتن پایان نامه در مقطع ارشد می باشم

. می خواستم در زمینه اینکه مشاهده عذاب الهی چگونه زمینه را برای استغفار فراهم مینماید؟

یک پاراگراف مطلب دریافت کنم که از اینترنت نباشد و به قلم کارشناسان محترم باشد
( طبق آیه 55 سوره کهف)

وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَى وَيَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ قُبُلًا ﴿۵۵﴾

و چيزى مانع مردم نشد از اينكه وقتى هدايت به سويشان آمد ايمان بياورند و از پروردگارشان آمرزش بخواهند جز اينكه [مستحق شوند] تا سنت [خدا در مورد عذاب] پيشينيان در باره آنان [نيز] به كار رود يا عذاب رويارويشان بيايد (۵۵)

با سپاس فراوان

كلمات كليدي:عذاب استغفار ايمان