إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كَانَ مِيقَاتًا ﴿۱۷﴾

خرمشاهی: بى ‏گمان روز داورى، هنگامى معين است‏

يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿۱۸﴾

فولادوند: روزى كه در صور دميده شود و گروه گروه بياييد

وَفُتِحَتِ السَّمَاء فَكَانَتْ أَبْوَابًا ﴿۱۹﴾

مکارم: و آسمان گشوده مي‏شود، و به صورت درهاي متعددي در مي‏آيد


وَسُيِّرَتِ الْجِبَالُ فَكَانَتْ سَرَابًا ﴿۲۰﴾

فولادوند: و كوهها را روان كنند و [چون] سرابى گردند

إِنَّ جَهَنَّمَ كَانَتْ مِرْصَادًا ﴿۲۱﴾

خرمشاهی: بى ‏گمان جهنم كمينگاهى است‏

لِلْطَّاغِينَ مَآبًا ﴿۲۲﴾

خرمشاهی: و بازگشتگاه سركشان است‏

لَابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿۲۳﴾

فولادوند: روزگارى دراز در آن درنگ كنند


لَّا يَذُوقُونَ فِيهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا ﴿۲۴﴾

فولادوند: در آنجا نه خنكى چشند و نه شربتى

إِلَّا حَمِيمًا وَغَسَّاقًا ﴿۲۵﴾

خرمشاهی: مگر آب جوش و چركابه‏

جَزَاء وِفَاقًا ﴿۲۶﴾

فولادوند: كيفرى مناسب [با جرم آنها]

إِنَّهُمْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ حِسَابًا ﴿۲۷﴾

مکارم: چرا كه اميدي به حساب نداشتند.

وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا كِذَّابًا ﴿۲۸﴾

فولادوند: و آيات ما را سخت تكذيب مى ‏كردند

وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ كِتَابًا ﴿۲۹﴾

فولادوند: و حال آنكه هر چيزى را برشمرده [به صورت] كتابى در آورده ‏ايم


فَذُوقُوا فَلَن نَّزِيدَكُمْ إِلَّا عَذَابًا ﴿۳۰﴾

فولادوند: پس بچشيد كه جز عذاب هرگز [چيزى] بر شما نمى ‏افزاييم