رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, Administrators, member
تاریخ عضویت: 1390/03/24
ارسالها: 1,741
تشکرها: 4 بار
29 تشکر دریافتی در 29 ارسال
|
سلام
در سوره سجده ايه 23 خداوند خطاب به پيامبر مي فرمايد به موسي كتاب داديم.در ديدار او ترديد مكن.
منظور چيست؟ديدار موسي با خدا يا ديدار پيامبر با موسي ؟
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ ﴿۲۳﴾
و به راستى [ما] به موسى كتاب داديم پس در لقاى او ترديد مكن و آن [كتاب] را براى فرزندان اسرائيل [مايه] هدايت قرار داديم (۲۳كلمات كليدي:موسي لقا خدا پيامبر ویرایش بوسیله کاربر 1396/02/03 10:07:27 ق.ظ
| دلیل ویرایش: edit
|
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: member
تاریخ عضویت: 1390/11/17
ارسالها: 221
6 تشکر دریافتی در 5 ارسال
|
در تفسير الميزان در ذيل اين آيه چنين آمده است:
مفسرين در مرجع ضمير در كلمه (لقائه )، و نيز در معناى كلمه مزبور اختلاف كرده اند، بعضى گفته اند: ضمير به موسى (عليه السلام) برمى گردد. و مفعول كلمه، لقاء است، و تقدير كلام (فلا تكن فى مريه من لقائك موسى ) است، يعنى شك نكن در ديدارت با موسى، چون رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) - به طورى كه در روايات هم آمده - شب معراج موسى را ديدار كرد، پس در نتيجه اگر سوره مورد بحث، بعد از معراج نازل شده باشد، آيه شريفه يادآورى خاطرات شب معراج است، و اگر قبل از شب معراج نازل شده باشد وعده اى از خدا به آن جناب است كه به زودى موسى را خواهى ديد.
بعضى ديگر گفته اند: ضمير به موسى برمى گردد، ولى معناى آيه اين است كه شك مكن در اينكه روز قيامت موسى را مى بينى.
بعضى ديگر گفته اند: ضمير به كتاب برمى گردد، و تقدير كلام (فلا تكن فى مريه من لقاء موسى الكتاب )است يعنى شك مكن در اينكه موسى كتاب را خواهد ديد، بعضى ديگر تقدير را (من لقائك الكتاب ) و يا(من لقاء الكتاب اياك ) گرفته اند، كه بنا به تقدير اول معنا چنين مى شود: شك مكن از اينكه كتاب را خواهى ديد، و بنا به تقدير دوم : در شك مباش از اينكه كتاب تو را خواهد ديد.
بعضى ديگر گفته اند: ضمير به آزار و شكنجه اى برمى گردد كه موسى از دست قومش ديد، و معناى آيه اين است كه : تو در شك مباش از ديدن اذيت، همانطور كه موسى آن را از قومش بديد، ليكن خواننده عزيز توجه دارد كه طبع و سليقه سالم هيچ يك از اين وجوه را نمى پذيرد، علاوه بر اين، اين وجوه نمى تواند اتصال آيه را به ماقبلش حفظ كند.
.
اما آنچه به نظر ما مى رسد - و خدا داناتر است - اين است كه مى گوييم ممكن است ضمير (لقائه ) به خداى تعالى برگردد، و مراد از لقاى خدا مساله بعث و قيامت باشد در این صورت معنا این است که ای پیامبر تو درباره مسأله بعث که قرآن از آن سخن می گوید در شک مباش ، چون این شک مستلزم شک در قرآن است و ممکن هم هست مراد از لقاء خدا روز بعث نباشد،بلکه مراد دل بریدن از هر چیز، به سوی خدای تعالی در هنگام وحی قرآن باشد، و این معنا با بعضی روایات نیز تأیید می‌شود.
|
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, Administrators, member
تاریخ عضویت: 1390/03/24
ارسالها: 1,741
تشکرها: 4 بار
29 تشکر دریافتی در 29 ارسال
|
یک مورد دیگر مشابه این تعبیر در قرآن هست که مربوط به لقاء رب است
أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَاءِ رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطٌ ﴿فصلت: ٥٤﴾
کلا هم تعبیر لقاء در قرآن در کنار دو چیز بیش از همه آمده است: لقاء خدا و لقاء آخرت
حداقل 14 آیه مشابه آیات زیر در مورد لقاء خداوند با تعابیری مثل امید داشتن، ایمان ، یقین و کفر و تکذیب صحبت میکند:
إِنَّ الَّذِينَ لَا يَرْجُونَ لِقَاءَنَا وَرَضُوا بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاطْمَأَنُّوا بِهَا وَالَّذِينَ هُمْ عَنْ آيَاتِنَا غَافِلُونَ ﴿يونس: ٧﴾
أَوَلَمْ يَتَفَكَّرُوا فِي أَنفُسِهِم مَّا خَلَقَ اللَّـهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَكَافِرُونَ ﴿الروم: ٨﴾
در سایر آیاتی هم که مربوط به لقاء آخرت است تعبیر بسیار جالب فراموشی زیاد به کار رفته است،
مثل:
فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَـٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿السجدة: ١٤﴾
وَقِيلَ الْيَوْمَ نَنسَاكُمْ كَمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَـٰذَا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُم مِّن نَّاصِرِينَ ﴿الجاثية: ٣٤﴾
وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَلِقَاءِ الْآخِرَةِ فَأُولَـٰئِكَ فِي الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿الروم: ١٦﴾
چند مورد هم لقاء خدا یا آخرت در کنار آیات الهی آمده است. موردی که دقیقا کلمه لقاء همراه با مفهوم دیگری آمده باشد پیدا نکردم (البته سایر مشتقات کلمه چرا)
برداشت من از مجموع آیاتی که خواندم این بود که هدف مهم کتاب یادآوری لقاء الهی استویرایش بوسیله کاربر 1394/10/13 01:45:15 ب.ظ
| دلیل ویرایش: size
|
|
|
|
|
|
رتبه: Member
گروه ها: member
تاریخ عضویت: 1394/05/02 ارسالها: 26 ![Armenia]( "Armenia") مکان: ایران تهران 1 تشکر دریافتی در 1 ارسال
|
جمله مذکور «پرانتزی » است و جزء رشته اصلی کلام نیست.
دلیلش هم اینکه اگر چشم خویش را بر آن ببندیم و قبل و بعدش را وصل کنیم می بینیم روال سخن صاف و بی اعوجاج خواهد بود و اگر این نکته اساسی را در نظر نگیریم به آنهمه اما و اگر می افتیم و چنانکه دیدید افتادند . و قرآن پر است از این قبیل پرانتزها که بعضی را متوجه شدند و تقریبا بقیه را که زیاد است متوجه نشدند و از این رهگذر به خطا های زیادی (که برخی غلط فاحش تفسیری است) در افتادند
جمله پرانتزی خطاب به پیامبر است که از موضوع مکالمه مستقیم حضرت موسی با خداوند تعجب داشت .
گرچه مکالمه مذکور مستقیم با خداوند نبود (زیرا محال است) اما صحنه طوری آراسته شده بود که گوئی خود خداوند است ، بخصوص «انی انا الله رب العالمین» که در سوره قصص است که سالها قبل نازل شده بود و آنحضرت این دغدغه را (مثلا) داشته باشد که چرا وحی به من اینطور است و وحی به او آنطور؟ و شاید آنحضرت جواب هایی برای سوال فکر کرده بود که با این جمله پرانتزی دغدغه های آنحضرت تصحیح شده باشد.
قرآن هر طور که حساب کنیم محصول گفتگوی جبرئیل و آنحضرت است ، که ، فقط ، گفته های جبرئیل به عنوان وحی در قرآن ثبت شده ، و ، چرائیِ آن ، حفظ و حراست از «حجیت» قرآن بوده ، یعنی اینکه هیچ کس فکر نکند که قسمتی از قرآن ممکن است سخن کسی غیر از جبرئیل بوده باشد ، واگر غیر از این بود همیشه این دغدغه وجود میداشت که این چیزی که هم اکنون داریم میخوانیم سخن جبرئیل ( یا سخن خداوند) است یا سخن آنحضرت است؟ و اگر قرآن چنین که هست ، نبود ، به کلی حجیت آن مورد شکِ مقبول قرار میگرفت
|
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: member, Administrators تاریخ عضویت: 1390/02/31 ارسالها: 924 ![Iran (Islamic Republic Of)]( "Iran (Islamic Republic Of)") 47 تشکر دریافتی در 28 ارسال
|
با سلام وتشكر از دوستان
به نظر من با توجه به اينكه اين جمله فلاتكن في مريه من لقايه بين دو جمله اي قراردارد كه به موسي اشاره شده
پس در اين جمله هم بايد موسي نقشي داشته باشد.
لذا با نظر الميزان خيلي موافق نيستم.
من هم موافقم با پرانتزي و فرعي بودن آن نسبت به كل آيه .اما علت اينكه اين جمله پرانتزي بين دو جمله خاص مرتبط با موسي قرار گرفته و جاي ديگري قرار نگرفته،فهم اوليه حاصل از استقلال مطلق آن را با ترديد همراه ميكند.
لذا به نظر من معناي آن،ميتواند اين طور باشد:
"و ما به موسي كتاب داديم(و در ديدار او با خدا شك نداشته باش)و كتاب او را مايه هدايت بني اسراييل قرار داديم.
|
سیدکاظم فرهنگ |
|
|
|
|
|
رتبه: Newbie
گروه ها: member
تاریخ عضویت: 1398/07/30 ارسالها: 1 ![Iran (Islamic Republic Of)]( "Iran (Islamic Republic Of)")
|
مراد از ترديد نکردن در لقاء، در بيان آيهٴ 23 سوره سجده
فرمود: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَي الْكِتَابَ﴾ به او گفتيم كه در لقاءالله ترديد نكن به تو هم مي‌گوييم در لقاءالله ترديد نكن تا جامعه ايمانيِ آنها و شما همه بدانيد كه در لقاءالله ترديدي نيست گرچه عده‌اي ﴿بَلْ هُم بِلقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ﴾ بودند كه در آيه ده همين سورهٴ مباركهٴ «سجده» گذشت فرمود: ﴿فَلاَ تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِن لِّقَائِهِ﴾ اين وجه را كه هم توسط علماي شيعه مثل مرحوم شيخ طوسي در تبيان يا امين‌الاسلام(رضوان الله عليهما) در مجمع‌البيان ذكر شده يا جناب فخررازي ذکر کرده آنها ناصواب است كه ﴿فَلاَ تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِن لِّقَائِهِ﴾ يعني لقاي وجود مبارك پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم), حضرت موسي(عليه السلام) را در معراج, [12] اينها مقداري از ظاهر آيه دور است.
تفسير تسنيم ايت الله جوادي املي
|
|
|
|
|
|
رتبه: Advanced Member
گروه ها: Moderator, Administrators, member
تاریخ عضویت: 1390/03/24
ارسالها: 1,741
تشکرها: 4 بار
29 تشکر دریافتی در 29 ارسال
|
سجده:23
وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ
و هر آینه ما به موسی کتاب دادیم 26- پس در هیچ تردیدی از لقای آن مباش 27 – و آن را راهبردی [=راهنمایی عملی] برای بنی‌اسرائیل قرار دادیم.
______________
26 – هر چند منظور از کتاب در اینجا «تورات» است، ولی معنای اصلی کتاب همان قوانین و نظاماتی است که مقرر و «مکتوب» شده است و به عنوان قانون اساسی، راهنمای عمل بندگان به شمار می‌رود.
27 – مطالب میانی این آیه که از نظر ادبی، حالت جمله معترضه [آنچه در خلال نوشتن یا سخن گفتن مطرح می‌شود] دارد، نکته اصلی و هدف از طرح مسئله را، که از تجربه گذشتگان برای حال استفاده کردن است، نشان می‌دهد. چنین سبکی در قرآن بسیار متداول است [ن ک به: کتاب متدولوژی تدبّر در قرآن از همین قلم، فصل 4 ص 57 تا 78].
تفسير بازرگان
|
|
|
|
|
|
جهش به انجمن
شما مجاز به ارسال مطلب در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ارسال پاسخ در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به حذف مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ویرایش مطلب ارسالی خود در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به ایجاد نظر سنجی در این انجمن نمی باشید.
شما مجاز به رای دادن در این انجمن نمی باشید.
